Bob is al jaren betrokken bij de voedseltuin. Toen hij jaren geleden over de tuin fietste werd hij warm onthaald,
(zowat van zijn fiets getrokken) met de uitnodiging om lekker soep te eten in de kas. Letterlijk een warm onthaal.
“Ik wilde meer leren over duurzaam tuinieren en ben dus mee gaan werken in de voedseltuin. De voedseltuin is voor mij als een soort speeltuin geweest waarin ik veel geleerd heb over permacultuur en mijzelf kon professionaliseren.”
De samenwerking tussen de Voedseltuin en Bob is bijzonder want waar Bob eerst zelf betrokken raakte om meer te weten te komen over tuinieren geeft hij nu inmiddels zelf workshops om anderen te weer te leren over bijvoorbeeld snoeien of composteren.
“Wanneer je interesse hebt in tuinieren dan gaat dat ook eigenlijk vanzelf. Er is zoveel kennis beschikbaar op de Voedseltuin en mensen vertellen hier graag over. Bij STEK vinden we het ook heel belangrijk om veel te vertellen en onze kennis te delen.”
In 2018 is Bob betrokken geraakt bij de coöperatie STEK en zodoende ontwerpt hij onder andere duurzame tuinen met de principes van permacultuur. “Het liefste werk ik aan tuinen die zoveel mogelijk zijn gebaseerd op permacultuur. Een mooi en eetbare tuin die zinvol is ingericht en waarbij de gebruiker zelf de ecologie en de waarden achter het ontwerp begrijpen.”
Wat wil je mensen meegeven voor in hun eigen tuin? “Ik zou graag willen dat mensen hun organisch afval voortaan niet meer weggooien maar hergebruiken. Ik snap dat het misschien niet altijd even mooi gevonden wordt. Maar er zijn een heleboel manieren om het er ook mooi uit te laten zien. Maak paden van houtsnippers of bijvoorbeeld een takkenril van snoeiafval.
Het voordeel is dat organisch materiaal een diversiteit aan levende organismen in de bodem voedt en beschermt, en die voeden weer je planten. Ook hoef je niks in vuilniszakken te stoppen of weg te gooien. Maar het belangrijkste vind ik dat er anders naar de natuur gekeken wordt: plantenresten zijn geen afval, maar een grondstof binnen een natuurlijk systeem dat er op ingericht is om alles te verteren. En wij zijn weer van dat systeem afhankelijk, zoals bij de productie van ons voedsel.
We steken wat mij betreft veel te veel moeite in het afvoeren en verwerken van al het afval terwijl de natuur alle technologie al in zich heeft om dat te doen en er nog voedsel voor terug kan geven ook!
Bij de Voedseltuin zijn we blij met mensen zoals Bob, een bijzondere samenwerking!