SVEN IS GEBOREN EN GETOGEN IN NIEUWERKERK AAN DEN IJSSEL. ZIJN VEELVULDIG GEBRUIK VAN CANNABIS LEIDDE TOT EEN VERSLAVING WAARDOOR HIJ IN EEN AFKICKKLINIEK TERECHT KWAM. DAAR GING HIJ OP ZOEK NAAR EEN PRETTIGE DAGBESTEDING. HIJ KIEST ZORGVULDIG Z’N WOORDEN: “IK WILDE IETS BUITEN DOEN, WANT IK BEN GEK OP DE NATUUR EN HET BUITENZIJN. DAT IS ECHT MIJN PASSIE. ALS KIND SPEELDE IK OOK ALTIJD BUITEN, BOMEN KLIMMEN, SLOOTJES SPRINGEN EN DAT SOORT DINGEN. INMIDDELS IS HET ALWEER 4 JAAR GELEDEN DAT IK BIJ DE VOEDSELTUIN TERECHT KWAM. HET IS ECHT MIJN VEILIGE HAVEN GEWORDEN, M’N TWEEDE THUIS. IK BEN HIER BIJNA DAGELIJKS AANWEZIG.”
Sven licht vervolgens toe dat hij net een werk-leertraject heeft afgerond. “Dit hield in dat ik als assistent van de tuincoördinatoren werkte en steeds meer taken kreeg. Dit ben ik blijven doen. Ik ondersteun hen met het onderhoud van de tuin en ik begeleid bijvoorbeeld ook vrijwilligers als er meerdere groepen aan het werk zijn. Ik ben eigenlijk een manusje van alles,” zegt hij met een twinkeling in z’n ogen. “Ik leer hier ook iedere dag weer, zowel over planten als over de werking van een ecosysteem met de beestjes en insecten. Ik ben gek op insecten en kan gerust minutenlang naar een torretje kijken en dat daarna delen met anderen. Daar word ik blij van. Ik houd van dat ontdekken. ‘Op de tuin’ is geen dag hetzelfde.” Het bijzondere van de Voedseltuin zit voor Sven in veel kleine dingen. Enthousiast geeft hij wat voorbeelden. ”Binnen in ‘het home’ stonden wat kamerplanten maar die zagen er niet uit, vond ik, en toen ben ik die planten gaan kweken. Het home staat er nu lekker vol mee en de stekkies ervan gaan naar andere vrijwilligers. Ook stond in een mum van tijd m’n eigen huis vol. Dit is echt mijn ding geworden en hier ben ik trots op.” Vervolgens wijst hij naar een aantal betonnen palen, waarvoor hij heeft bedacht hoe die in de grond geplaatst konden worden zodat ze nu kunnen fungeren als kleine krukjes voor kinderen. “Echt zo leuk dat je veel voor anderen kunt doen.”
Stiekem hoopt Sven over een jaar of 5 zelf tuincoördinator te kunnen worden. “Dat lijkt me echt tof. Juist door de combinatie van het werken in het groen samen mét mensen en vóór mensen. De Voedseltuin betekent gewoon heel veel voor mij, ik ben hier wie ik ben. Ik heb veel meer in me dan ik dacht. Hier op de Voedseltuin kan ik dat laten zien. Daar is ruimte voor.”