Laura is een rasechte regeltante met een voorliefde voor eten uit je eigen omgeving. Haar liefde voor (moes)tuinieren is er met de paplepel ingegoten: “als spruit van drie turven hoog mocht ik altijd helpen in de moestuin van mijn opa en oma. Of nou ja, helpen… ik vond het vooral heel interessant om uien te oogsten en vervolgens in de sloot te gooien,” verteld laura lachend. “sindsdien ben ik altijd wel als hobby met groen in de weer geweest. Zeker als je dat groen ook nog kunt eten.” Naast haar werk als freelance eventmanager en programmamaker, is ze sinds september 2023 twee dagen per week in de voedseltuin te vinden.
Laura’s eerste introductie met de Voedseltuin was via haar toenmalige werk. “Als teamuitje gingen we meehelpen bij de Voedseltuin en de Voedselbank. Het was heel mooi om de samenwerking tussen die twee te zien,” legt ze uit. “Ik heb toen heerlijk een ochtendje in de zon slaplantjes uit staan planten in de Voedseltuin. Wat me toen ook meteen opviel, was de gezellige en ongedwongen sfeer die er op de tuin heerste. Toen is er bij mij een zaadje gepland om ooit ook vrijwilliger te worden in deze groene oase.” Laura legt uit dat ze dat toen eigenlijk meteen al wilde doen, maar dat ze toen net te ver weg woonde om het goed aan te kunnen reizen. In september 2023 kwam daar verandering in: “Ik was net naar Delfshaven verhuisd, had mijn baan als eventmanager opgezegd om mijn eigen bedrijf te starten en had ineens zeeën van tijd. Tel daarbij op dat je niet zoveel kunt kweken op mijn balkon van één vierkante meter,” verteld ze met een knipoog. “Ik miste het vroeten in de aarde heel erg en heb me toen meteen aangemeld als vrijwilliger.”
Over een antwoord op de vraag: wat is er zo leuk aan de voedseltuin? Hoeft Laura niet lang na te denken: “Sinds ongeveer een half jaar ben ik er nu twee ochtenden in de week, en dat bevalt me ontzettend goed. Ik vind het leuk dat ik hier elke dag weer nieuwe dingen kan leren over het kweken van groenten en fruit, wat toch een beetje een hobby van me is. Tegelijkertijd vind ik het een fijn idee dat ik met mijn passie een positieve bijdrage kan leveren in het leven van een ander. Daarbovenop heb zoveel leuke nieuwe mensen leren kennen. Van jong tot oud, iedereen staat ervoor open om je te leren kennen en van je te leren. Sommige van mijn mede-vrijwilligers zijn inmiddels zelfs fijne vrienden geworden die ik ook buiten de tuin om spreek.”
“Daarnaast is geen enkele dag hetzelfde,” gaat ze enthousiast verder. “De ene dag ben je aan het zaaien, dan weer aan het plukken, stekken, koken, bakken, geen dag is hetzelfde. Die afwisseling, die maakt het juist zo leuk.”
Waar die ene middag slaplantjes planten hoge verwachtingen schiep, weet Stichting de Voedseltuin die volgens Laura dubbel en dwars waar te maken: “Die sfeer waar ik het over had, die ervaar ik nog steeds elke keer als ik er ben. Iedereen doet wat hij of zij kan en waar je op die dag zin in hebt, al is het maar een beetje. Met zijn allen krijgen we een hoop voor elkaar. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn, maar het is echt zo. Kom het zelf maar eens ervaren!”