Vier jaar nadat haar man was overleden ging Marianne op zoek naar activiteiten buiten de deur om haar dag zinvol door te brengen. Ik september 2013 fietste zij door de buurt en kwam bij toeval op de Voedseltuin terecht en is niet meer weggegaan.
Marianne zorgt graag en vond op de tuin weer heel wat mensen die zij kon verzor- gen met aandacht, een lekker soepje, maiskoekjes en andere heerlijke Indische gerechten. Marianne is als een soort moeder voor velen op de tuin. Haar eigen kinderen klagen weleens dat ze nooit meer thuis is.
Met andere vrijwilligers wisselt zij graag recepten uit. Marianne blijft door het werken op de tuin actief en gezond. Zij heeft vriendschap- pen gesloten, veel geleerd en heeft veel lol. Op de Voedseltuin voelt zij zich gelukkig en blij.