AAN DE ANDERE KANT VAN DE TELEFOONLIJN STEEKT YVONNE DIRECT VOL ENTHOUSIASME VAN WAL: “IK MAAKTE KENNIS MET DE VOEDSELTUIN TOEN IK NOG ALS SALESMANAGER WERKZAAM WAS BIJ DE BIJENKORF. VANUIT DE MAATSCHAPPELIJK BETROKKENHEID KONDEN WIJ EEN HALVE DAG ERGENS ALS VRIJWILLIGER WERKEN. DIT BETAALDE HET BEDRIJF IN TIJD EN WIJ, ALS MEDEWERKERS, LEVERDEN DAN EEN HALVE DAG SALARIS IN VOOR HET GOEDE DOEL. AANGEZIEN IK GRAAG BUITEN BEN EN ZELF GEEN TUIN HEB, VIEL MIJN KEUZE OP DE VOEDSELTUIN.
Samen met een aantal collega’s hadden wij een prachtige middag. Aangezien ik vrij snel daarna ophield met mijn baan heb ik me als ‘vaste’ vrijwilliger aangemeld. Ik begon toen op een ijskoude dag in een sneeuwwitte tuin. Aan het einde van de dag moest ik me thuis eerst een tijd ontdooien. Dit dus nooit meer, dacht ik en tegelijkertijd wist ik dat ik het niet op zou geven.
Dit is inmiddels alweer zo’n 8 jaar geleden.” Yvonne is sindsdien 2 dagen per week ‘op de tuin’ te vinden. “Ik kwam uit een commercieel geleid bedrijf, snel en efficiënt. Op de Voedseltuin moest ik vooral erg wennen aan het werktempo. Ieder werkt op eigen tempo. Niemand had daar echter last van, behalve ik. Erg leerzaam voor mezelf.”
Genieten van het buitenzijn en het werken met de handen in de aarde in combinatie met het leveren van een bijdrage aan de samenleving zijn de belangrijke drijfveren voor Yvonne. Ze vertelt verder: “Het leuke is dat ik met allerlei culturen in aanraking kom. Het is echt een unieke club mensen, een grote diversiteit met een enorme saamhorigheid. Er werken pensionado’s zoals ik, er zijn studenten, zzp’ers, buurtbewoners en uiteraard ook nog steeds medewerkers met een afstand tot de reguliere arbeidsmarkt. Echt een super leuke mix.”
Begin 2019 is Yvonne ook toegetreden tot het bestuur van de Voedseltuin. Hier vormt ze onder andere de schakel tussen het beleid en de praktijk. Voor het bestuur ligt er de grote uitdaging deze bijzondere plek te kunnen continueren. “De Voedseltuin ligt middenin het gebied Merwe-Vierhavens (M4H) dat volledig in ontwikkeling is. Mijn advies aan de gemeente is vooral: Laat deze groene long bestaan. Dit maakt veel mensen gelukkig.”