Na jaren en jaren (en jaren) voor de klas te hebben gestaan, wilde Nico na zijn pensioen wel wat te doen hebben. Je hebt natuurlijk veel aanspraak en levendigheid om je heen met al die achtste- en zevendegroepers, dan is het ineens wel rustig. Nu heeft Nico nooit stilgezeten, én hij had altijd al een enorme voorliefde voor de natuur.
‘Op de middelbare school was biologie een van mijn lievelingsvakken – eigenlijk wilde ik boswachter worden. Maar toen ik voor de keuze kwam om helemaal naar Wageningen (op kamers!) te moeten verhuizen voor de studie, heb ik toch besloten voor de pabo te gaan. Die kleine bomen praten tenminste terug.’ Zo is de geboren en getogen Capellenaar en sinds 10 jaar Rotterdammer altijd met de natuur bezig in zijn vrije tijd.
‘Ik heb vroeger altijd gevogeld – vanuit daar is mijn interesse naar viooltjes overgewaaid, en vervolgens heb ik me op vlinders gericht. Tellen, fotograferen, optekenen waar ze zitten. De fascinatie voor biologie is zo altijd gebleven, want vlinders hebben waardplanten nodig: planten waar ze op afkomen en waar de rupsen kunnen eten. Die planten hebben de juiste omstandigheden nodig – vocht, zon, wind – anders blijven de vlindersoorten die er huizen ook weg. Werkelijk álles heeft in de natuur met elkaar te maken.’ Naast zijn baan als meester voor de klas, onderhield hij een tuin samen met zijn vrouw. Eerst bij hun huis, maar toen het echtpaar kleiner en hoger gingen wonen op de Kop van Zuid, namen ze de volkstuin van zijn schoonouders over bij het Toepad. ‘Nog even hebben we die, helaas moeten deze tuinen wijken voor nieuwe woongebouwen en sportvelden. Eeuwig zonde.’
Toen Nico in 2022 na zijn pensioen meer tijd had, begon de liefde voor groen harder te bloeien. Bij de Zaaimarkt op Noordplein, waar hij zijn eigen plantjes aanbood, kwam hij via via in gesprek met een goede bekende van De Voedseltuin – Hermi Prins van de Voorplanters. Toen zij hem vertelde van De Voedseltuin, is Nico een kijkje gaan nemen. ‘Ik zag meteen dat het een leuke tuin is waar leuke mensen werken. Daar wilde ik aan meedoen.’
Sindsdien staat Nico elke dinsdag- en donderdagochtend om 09.00 uur op de tuin. Wat vindt hij het leukst? ‘Samenwerken. De projecten die we in kleine groepen aangaan. Laatst stond de gemeente hier met een grote vrachtwagen vol bladeren. We zijn met een hele groep weken bezig geweest om al die bladeren over de tuin uit te rijden. Of de biopulp die we uit de warmtevoorziening voor de keet moeten scheppen. Een zware klus, maar met zijn tienen gaat het vlug. Dat geeft extra voldoening, samen aan een project werken en bedenken hoe je het moet aanpakken.’
En, tot zijn grote genoegen, leert de leraar bij De Voedseltuin zelf ook nog wat: ‘Ik doe heel graag mee aan de workshops. Laatst hebben we leren composteren, en in de winter hebben we een snoeiworkshop gedaan. Daar heb ik in mijn eigen tuin ook veel aan. En die kennis geef ik graag ook weer door. Loop trouwens straks maar even mee naar de kas, daar kan ik je laten zien hoe we plantjes verspenen. Een andere favoriete bezigheid hier op de tuin.’
Foto: Judith de Rond / Studio La Ronda