In het levendige M4H in Rotterdam, tussen de drukte van het stadsleven, bevindt zich een oase van rust en verbinding: de Voedseltuin. Hier ontmoeten mensen elkaar, delen ze hun passie voor tuinieren en dragen ze bij aan een duurzamere samenleving. Een van die mensen is Hugo, een toegewijde buurtcoach voor ouderen en kwetsbaren bij WMO Radar, die zijn hart heeft verloren aan deze bijzondere plek. In deze editie van Vrijwilliger in Beeld stellen we u graag voor aan Hugo en zijn kleine hulp, zoontje Maas.
Eerste kennismaking met de Voedseltuin
Hugo, oorspronkelijk uit Dordrecht, woont inmiddels al tien jaar in Rotterdam. Samen met zijn vrouw Sanne en hun eenjarige zoon Maas woont hij op de Grote Visserijstraat. Zijn passie voor tuinieren bloeide op toen ze naar deze mooie plek verhuisden. “Dit is ons eerste huis met een tuin, dus kon ik eindelijk allerlei dingen doen die ik voorheen nooit kon,” vertelt Hugo enthousiast. Eén van die dingen was het maken van een wormenhotel voor compost, een project dat hem uiteindelijk naar de Voedseltuin bracht.
Op zoek naar wormen en compost fietste Hugo naar verschillende plekken in de buurt, totdat hij bij de Voedseltuin terechtkwam. “Die middag viel ik met m’n neus in de boter. Iedereen stond voor de kantine te kletsen en ik raakte aan de praat met Meriam, Tineke en Ditte. Ik was op slag verliefd op deze prachtige plek en kon de vrijdag erop gelijk aan de slag”.
Vrijdagse traditie
Sinds september 2022 is Hugo dus enthousiast vrijwilliger bij de tuin en voelde zich er direct thuis: “Ik vind het mooi om samen met mensen bezig te zijn, ik heb een liefde voor buiten en natuur en creatief en nuttig bezig zijn. Daarnaast vind ik de gedachte achter de Voedseltuin geweldig: goed met de natuur bezig zijn en ook nog eens mensen helpen, wat wil je nog meer?”
Iedere vrijdag is Hugo samen met zijn zoon Maas te vinden in de tuin. Het is een wekelijkse traditie geworden die zowel vader als zoon koesteren. “Mijn moeder past op dinsdag op, dus die is er met Maas iedere dinsdag,” voegt Hugo toe. Het werken in de tuin is niet alleen een manier om bij te dragen aan de gemeenschap, maar ook een waardevolle tijd om samen met zijn zoon door te brengen.
Emotionele herinnering
Hugo is vooral dol op klusjes waarbij hij nauwkeurig en gedetailleerd te werk kan gaan. Samen met Joram werkt hij bijvoorbeeld aan het project met de wildcamera en hij vindt het leuk om de druif voor de kantine op te binden. Op de vraag wat tot dusver zijn meest bijzondere herinnering is aan de tuin, vertelt Hugo over het maken van de watertafels bij de kas, samen met zijn vader en andere vrijwilligers. “Mijn vader, waar ik zeer hecht mee was, is vorig jaar plots overleden. Iedere keer als ik die tafels zie denk ik aan hem en aan de fijne dag waarop we die gemaakt hebben,” deelt hij. Deze momenten in de tuin zijn voor hem onvergetelijk.
Word vrijwilliger!
Hugo is elke week in de tuin te vinden en kan iedereen aanraden om ook vrijwilliger te worden. “Omdat het een plek is waar enkel mensen werken uit liefde voor wereld, natuur en de ander. En dat is alles wat we nodig hebben in deze wereld.”
Interview: Yvonne van Leeuwen